Sabbatum delicatum, sanctum et gloriosum (Iz 58)

Sobota jest dniem tajemnic: wyraża odwieczny spoczynek Jehowy i równocześnie symbolizuje ów pokój, którego w niebiesiech zakoszujemy po upracowaniu doczesnem. ... Teraz przeto należy gorliwie zabudowywać, co w nas stało pustką od wieków i odwracać kroki nasze od gwałcenia Szabatu Pańskiego i nie szukać swojej woli, która Woli Bożej najczęściej się sprzeciwia. Te warunki spełnijmy, a z całą pewnością dan nam Pan Szabat rozkoszny i święty i chwalebny; i światłem swojem zaleje nam duszę i wyniesie ją na wysokości, a nakarmi dziedzictwem Jakóba i ojców jego.

Dom Gueranger, "Rok liturgiczny", t. IV